خانواده اولین مکانی است که هر فرد در آن به دنیا می‌آید و پدر و مادر اولین کسانی هستند که هر فرد در ابتدای زندگی خود به آن‌ها خو می‌کند. دوران کودکی و نوجوانی از حساس‌ترین مراحل زندگی است که در آن شخصیت هر فرد شکل می‌گیرد و چون قسمت اعظم این شخصیت در خانواده است. پس باید خانواده به خصوص روابط پدر و مادر به عنوان عاملان اساسی در تربیت بررسی گردد. جای تردید نیست که مدرسه و جامعه نقش زیادی در تربیت و شکل‌دهی شخصیت فرد دارند اما اگر خانواده بتواند نقش مفید و مؤثر خود را ایفا نماید دیگر آثار منفی تربیتی ناشی از محیط اطراف و جامعه نخواهند توانست شخصیت فرد را تغییر دهند.

این مقاله خلاصه‌ای است بر روابط پدر و مادر و نقش این روابط در تربیت نوجوانان و جوانان در قسمت اول این مقاله ویژگی‌های والدین و هماهنگی آن‌ها در تربیت و نداشتن اختلاف در تربیت و همچنین لزوم آگاهی آن‌ها از علم روانشناسی و نقش پدر و مادر به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

قسمت دوم این مقاله نقش محبت به فرزند و نقش تنبیه و تشویق، لزوم محبت در خانه، محبت بی‌حد و حصر، اعتیاد در نوجوانان، نداشتن خشونت و آثار منفی آن در تربیت، داشتن عدالت در تربیت و تقویت حس اعتماد به نفس در فرزندان مورد بررسی قرار گرفته است.

 

گردآورنده:

طاهره احسانی

ادامه مطلب

نوشته شده در سه شنبه 1 / 11 / 1391برچسب:,ساعت 22:32 توسط سجاد آقامحمدی| |